بابک منصوری متولد سال 1344 در تهران و دانشیار پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران (ریسک) پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله از سال 1394 می باشد و از سال 1384 بعنوان هیئت علمی این پژوهشکده فعالیت علمی و پژوهشی داشته است.  وی فارغ التحصیل سال 1381 دکتری عمران-سازه (با نگرش بر استفاده از فناوریهای نوین در مهندسی زلزله) از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تحت راهنمایی استاد فقید دکتر ماسانوبو شینوزوکا؛ محقق مدعو دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین در لابراتوار مهندسی زلزله استاد شینوزوکا در سالهای 1381 تا 1383؛ محقق ارشد شرکت مشاور آمریکاییImagecat Inc., (Long Beach, CA) در سالهای 1380 تا 1381؛ و مشارکت فعال در چندین پروژه تحت حمایت NSF و گزارشات مربوط به مرکز MCEER (Buffalo, NY) دارای نقش کلیدی بوده است. وی مجری پروژه جهانیGEM-EMME  در بخش WP4 (توسعه مدل ریسک زلزله ایران) در سالهای 2011-2013؛ مسئول بخش مطالعات مسکن در دو پروژه جامع UNDP (ارزیابی خسارات پس از سانحه و تهیه دستورالعمل PDNA)  برای مخاطرات چندگانه ایران (2019 و 2020)؛ بعنوان مجری و یا همکار اصلی در پروژه‌های تحقيقاتی متعدد در زمينه برآورد سريع خسارات ناشی از زلزله با استفاده از فناوری سنجش از دور و توسعه روشهای پردازش تصاویر ماهواره ای اپتیکی و راداری، توسعه بانکهای اطلاعات مکانی و توسعه مدلهای آسیب پذیری ساختمان و زیر ساختها و تلفات انسانی و برآورد ریسک لرزه ای کشور، مطالعات و مدلسازی صندوق بیمه زلزله کشور، برآورد آسيب‌پذيری و مدلسازی ریسک شهرهای تهران، تبریز، مشهد، ساری، کابل؛ و انتشار بيش از ۳2 مقاله علمی-پژوهشی (20 مقاله ISI و 12 مقاله ISC)،50 مقاله در کنفرانسهای علمی– بين‌المللی، 35 گزارش از طرح پژوهشی اجرا شده در زمينه‌های سازه و مهندسی زلزله، و عضو هیئت تحریریه تعدادی از انتشارات مربوط به فناوری سنجش از دور و مهندسی زلزله نقش داشته است.